vrijdag 2 december 2011

SULAWESI

Vanaf Kuala Lumpur hebben we op 7 oktober een vlucht genomen naar Makassar, Sulawesi.
Het eerste wat ons opvalt als we uit het vliegtuig stappen is de temperatuur, net zo warm als in Maleisië.
Dat wordt dus weer een uitdaging met fietsen!

Fietsroute Zuid Sulawesi
Voor fietsroute details en GPS track zie GPSies - Zuid Sulawesi touring (via Pare-Pare)">

Fiets reparatie op Makassar AirportAangezien we de enige blanken zijn en ook nog fietsen bij ons hebben, trekken we veel bekijks op het vliegveld. Een aantal meiden uit een winkel en wat security komen nieuwsgierig om ons heen staan en willen als de fietsen klaar zijn met ons op de foto. Wat Leuk denken we! We worden opgehaald door Sari, een couchsurfer uit Makassar. Als we buiten op de fiets willen stappen merken we dat dit niet gaat; de kettingen zijn vastgeroest! We hadden de fietsen dan ook een maand niet gebruikt, maar dit hadden we niet verwacht. Lekker etenMet zo’n 15 taxichauffeurs om ons heen, die ons graag naar Makassar brengen, proberen we de kettingen met olie weer los te breken.Na een kwartier kunnen we opstappen en kunnen we in een traag tempo naar Sari’s huis fietsen. De fietstocht gaat een beetje stroef en de 10 km naar haar huis blijkt in werkelijkheid 20 km te zijn. Sari is onze eerste host in Azië en we zijn erg benieuwd naar haar huis. We worden erg gastvrij ontvangen door haar familie en het eten staat al klaar! We merken al gauw dat het in de Indonesische cultuur de gewoonte is om gasten te verwennen; elke keer als we ergens gaan zitten wordt er thee met koekjes voor onze neus neergezet en het eten is voortreffelijk! We mogen in de kamer van haar zus Soraya slapen en krijgen gelukkig een ventilator, het is erg warm. Bij de haven in MakassarDe volgende ochtend worden we verwend met tosti’s, natuurlijk weer veel te veel, maar erg lekker. Met Anthy (een vriendin) en Soraya verkennen we de stad Makassar op de fiets. We zien de haven, Fort Rotterdam, drinken verse kokosnoten en proeven lokale lekkernijen zoals Pisang Epe, een soort gegrilde banaan. ParangloeOp zondag bezoeken we de Parang Loe waterval. Het is een aparte gewaarwording dat alle meiden met hun kleren aan het water ingaan en daar sluit Laura zich dan ook maar bij aan. De waterval is prachtig en we worden verrast door een enorme regenbui die zolang als je in het water zit helemaal niet koud is. De regenbui is erg verfrissend na alle warmte. Veel te snel moeten we alweer afscheid nemen van Sari en haar familie, we gaan de rest van Zuid-Sulawesi verkennen! We fietsen via Takalar, Jeneponto, Banteang en Bulukumba naar Bira. Onderweg slapen we een aantal keer bij familie en vrienden van Sari. Bira beachIedereen vind het erg leuk dat wij er zijn en in Jeneponto stond de hele buurt voor de deur om met ons op de foto te kunnen. Heel leuk, maar af en toe een beetje vermoeiend na een dag fietsen. In Bira vinden we een leuke homestay(Riswan) waar je als ontbijt voor een bananenpannekoek, broodje ei of fruitsalade kan kiezen. Heerlijk na een week lang rijst, noodles, rijst, noodles enz. Als we de volgende ochtend naar het strand gaan krijgen we de schrik van ons leven. We zien een groep van 20 kinderen het water uitrennen in onze richting en hopen nog dat het niet voor ons is, maar dat is het wel. Nadat ze allemaal met ons op de foto geweest zijn en we 20 keer de vraag ‘how are you?’ en’ what’s your name?’ beantwoord hebben druipen ze af en kunnen we genieten van het prachtige witte zand en het heldere blauwe water.
Bira beachHet water is heerlijk warm en het is echt genieten. We zien een aantal meiden met een sjaal boven hun hoofd voorbij lopen. Wat een andere cultuur is het toch: wij doen ons best om zo bruin mogelijk te worden terwijl zij de zon vermijden en met crèmes en poeders een witte huid proberen te krijgen. Bij de accommodatie ontmoeten we Jelle en Eva, een stelletje uit België en Marja en Ben uit Nederland. Zij zijn elkaar tegengekomen in Sulawesi en besloten een stukje samen te reizen. Samen gaan we een dagje snorkelen. De snorkeltrip is echt prachtig, we zien gekleurde vissen, schildpadden en genieten van het mooie koraal. Italiaans eten naast de scheepswerfOp loopafstand van de homestay bezoeken we de haven van Bira en een scheepsbouwerij. De houten schepen die daar gebouwd worden zijn erg indrukwekkend en we mogen een kijkje in de schepen nemen. Naast de scheepsbouwerij zit een klein eettentje waar we overheerlijke spaghetti eten (dit had Cyril een dag eerder als verassing besteld). Scheepswerf in BiraWe krijgen van Melissa, de eigenaresse, tips over de route die we het beste kunnen fietsen naar Bulukumba en haar zoontje Ronaldo leert ons tellen in het Indonesisch. Als we een paar dagen later op de fiets stappen blijkt de tip over de andere fietsroute heel goed te kloppen, eindelijk een weg zonder hobbels! De volgende dag fietsen we naar Sinjai. We hadden een vlakke weg verwacht, maar we bleken toch een stukje te moeten klimmen. Dit is bij deze temperatuur en luchtvochtigheid wat zwaarder dan bijvoorbeeld in Nieuw Zeeland. Onderweg ontmoeten we een vrouw met wel acht kinderen waar we noodlesoep eten en even mogen uitrusten. We slapen wederom bij familie van Sari, de opa en oma dit keer. Het is erg moeilijk om te communiceren aangezien niemand Engels spreekt! De weg naar Watampone is heel goed te doen, 85 km en helemaal vlak. Met Saskia in BoneWe ontmoeten daar Saskia, onze tweede couchsurfer in Sulawesi. We mogen bij haar oom en tante logeren. Hun huis is nog in aanbouw, maar het ziet er al veelbelovend en erg luxe uit. ’s Avonds gaan we samen met haar oom Alvin uit eten en zij staan erop om alles voor ons te betalen. Het plan was eigenlijk om de volgende dag verder te fietsen, maar aangezien het erg gezellig is en we zo lang mogen blijven als we willen, blijven we nog twee dagen extra. We fietsen rond in Watampone, gaan naar Palette (een kustplaatsje), drinken verse kokosnoot in de haven en genieten van heerlijk eten. Veel te snel moeten we alweer afscheid nemen, maar we zullen elkaar in Makassar nog zien! Als we de volgende dag aankomen in Sengkang worden we gelijk aangesproken door een gids waarvan we de naam vergeten zijn. Hij dringt zich een beetje aan ons op en neemt ons op sleeptouw bij de zoektocht naar een hotel. Hij wil ons graag Sengkang laten zien en aangezien hij geen telefoon heeft komt hij de volgende ochtend om 9 uur langs. Tempeh meerWe zijn er niet van overtuigd dat hij de beste optie is, maar aangezien we maar één dag in Sengkang hebben besluiten we toch met hem in zee te gaan. Hij spreekt als één van de weinigen redelijk goed Engels en veel tijd om ons te oriënteren hebben we niet. De boottocht op de rivier naar het Tempehmeer is prachtig. We brengen een bezoek aan een piepklein vissersdorpje op het meer en maken prachtige foto’s. De zijde industrie die we ’s middags bekijken valt ons wat tegen, de zijde is hier veel harder dan we gewend zijn en de rupsenkwekerij is gewoon een tafel met rupsen onder een huis. Volgende keer doen we het weer gewoon zonder gids! Na Sengkang fietsen we naar Larompong, een fietstocht van 108 km die ons ondanks het warme weer goed afgaat. De dag erna fietsen we door naar Palopo waar we ons voorbereiden op de tocht naar Rantepao. Bij deze rit van 60 km moeten we flink klimmen tot 1237m. Het is gelukkig bewolkt, wel jammer voor de foto’s maar beter om te fietsen. Skulls and bonesOnderweg zien we de eerste Torajaanse huizen met een scheepsvormig dak. We genieten van de uitzichten en het landschap. Op naar RantepaoMet vermoeide benen en een voldaan gevoel komen we aan bij Wisma Maria1 in Rantepao waar we onze eerste warme douche in Sulawesi hebben! Na een rustdag verkennen we Toraja en bezichtigen we diverse bezienswaardigheden waarvan Kete Kesu de meeste indruk op ons maakt.



Centraal Sulawesi en de Togeans

Togian Islands

Ons Art projectWe slaan onze fietsen en wat bagage op in Rantepao bij onze accomodatie 'Wisma Maria' en nemen de bus naar Poso. De rit van 14,5 uur is niet heel comfortabel aangezien de banken duidelijk bedoeld zijn voor Indonesische mensen, onze benen passen er maar net tussen. Ook wordt er, tot ergernis van Laura, een lading Indonesische meezingers gedraaid in de categorie Guus Meeuwis. In de bus komen we Byron tegen, een Canadese jongen, die van plan is naar Bomba te reizen om daar een duikcursus te volgen. Aangezien wij nog geen idee hebben waar we op de Togian Islands naar toe willen en hij geregeld heeft dat hij gratis met de boot van de eigenaresse mee kan naar het eiland besluiten wij daar ook heen te gaan. We nemen een minibus naar Ampana en ontmoeten daar Maria en Robert uit Berlijn. Het lijkt hun ook wel erg leuk om mee te gaan naar Island Retreat op Bomba en zo zitten we de volgende dag met een gezellig groepje op de boot. Uitzicht op zee Aangekomen op Island Retreat komen wij erachter dat de prijzen een stuk hoger dan verwacht zijn. De goedkope bungalows zijn vanwege een verbouwing bezet door het personeel. Gelukkig kunnen wij een regeling treffen met de eigenaresse: 10 dollar korting per persoon in ruil voor artwork. De bungalows vallen erg tegen, maar het eten en het uitzicht maakt veel goed. De duikenschool bestaat uit één duikinstructeur; Elso, een relaxte man. We doen in totaal vier duiken, waarvan één zelfs tot 45 meter diep. Het is erg mooi onder water met prachtig koraal en verschillende soorten vissen. We zien zelfs twee spotted eagle rays onder ons doorzwemmen. Het is prachtig om elke keer weer nieuwe dingen onder water te zien. In totaal blijven we vier nachten op Bomba. We genieten van het uitzicht vanuit ons bungalowtje, zwemmen en snorkelen en doen ons ‘verplichte’ artwork met behulp van aangespoeld hout in de vorm van een zelfgemaakt houten bankje en wat decoraties van kokosnoten, bamboo en vistouw. Het is elke avond erg gezellig en één avond vermaakt Byron ons met zijn ukelele en liedjes op request.Lange brug naar het vissersdorpjeMet een klein bootje waar we net met zijn vieren inpassen varen we met Maria en Robert naar Lestari op het eiland Malenge. Ondanks dat deze locatie minder luxe is voelen we ons veel meer op ons gemak. We bezoeken met een kano een paar kleine dorpjes in de buurt, zonnen, zwemmen, snorkelen en doen een avondwandeling naar de coconutcrab en de batcave. Ook hier is het eten erg goed, alleen wel wat minder westers. Na vijf nachten nemen we de ferry terug naar Ampana, waarvoor we zo’n vier keer minder betalen als voor het kleine bootje op de heenweg. De boot ziet eruit alsof hij elk moment kan zinken en zit vol met Indonesiërs die ons nieuwsgierig aankijken. Na een paar uur weten we een matje te bemachtigen en slapen de rest van de reis. Dezelfde dag nemen we nog een minibus naar Poso. De chauffeur rijd als een gek over de bochtige wegen, we zijn blij als we kunnen uitstappen. De volgende dag rijden we door naar Rantepau. De chauffeur wil duidelijk graag geld verdienen en stouwt de hele auto vol mensen. Met tien man zitten we op zeven stoelen. Er zit er zelfs één op de schakelbak met de pook tussen zijn benen!Prachtige rijstvelden BatutumongaAangekomen in Rantepau huren we nog twee dagen een scooter en bezoeken onder andere Sa’dan To Barana en Batutumonga, waar we prachtig uitzicht hebben op Rantepao en de rijstvelden. Dan is de tijd weer aangebroken om op de fiets te stappen. We fietsen naar Makale, Enrekang, Rapang, Pare Pare, Barru, Bantimurung en uiteindelijk Makassar. Onderweg genieten we van onze laatste fietstochtjes door Sulawesi, bezoeken nog een traditionele markt in Rapang en bezichtigen de waterval in Bantimurung National Park. In Makassar logeren we nog een paar dagen bij Sari. Hier kunnen we nog even heerlijk uitrusten en verrichten we wat onderhoud aan de fietsen. Ook zijn we erg blij dat er in Makassar weer eens wat westers eten is te krijgen! Op 4 december vliegen we naar Kuala Lumpur en op 7 december naar zuid-Thailand. Wij hopen dat Thailand dan droog genoeg is om vanuit Noord-Thailand naar Laos te fietsen!

Alle foto's zie hieronder(Voor Fullscreen klik hier):


Alle video's zie hieronder (of klik hier)


Details fietsroute:

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Voeg hier reactie toe