maandag 21 maart 2011

Van Punakaiki (pannenkoekjes) via Golden bay naar Richmond

Op weg naar Punakaiki

We kunnen eindelijk merken dat we richting het noorden gaan. Niet alleen hebben we al voor de tweede dag achter elkaar mooi weer(!), maar we zien ook voor het eerst palmbomen in het landschap(dit keer geen op palmen lijkende varens maar echte palmbomen). De route van Greymouth maar Punakaiki is erg mooi, het is nu echt genieten om op de fiets te zitten. Wij zien alles in 3d en zien auto's voorbijrijden met een camera uit het raam. Waarschijnlijk gaan ze die 's avonds lanzaam afspelen om te kunnen ervaren hoe wij het zien. Punakaiki is een piepklein plaatsje zonder supermarkt, maar wel één camping. Bij het informatiecentrum horen we dat we op moeten schieten om een plekje op de camping te bemachtigen, want het is erg druk. Nadat we onze tent opgezet hebben gaan we snel koken en maken we een wandeling over het strand. In de verte zien we een indrukwekkend stuk land dat is afgebroken van de kust. Het is even lopen, maar de moeite waard. Gezien het aantal foto's vond Cyril het erg interessant.

Punakaiki

Als we later teruglopen naar de camping besluiten we nog even naar het strand te gaan voor de zonsondergang. We zijn net op tijd en staan daar, samen met wel 50 anderen, van de prachtige zonsondergang te genieten.

Punakaiki

De volgende morgen staan we vroeg op. We hebben voor 's middags de bus geboekt en willen de omgeving nog goed verkennen. We kunnen Punakaiki natuurlijk niet verlaten zonder de Pancake Rocks te bekijken. Dit zijn rotsen die uit verschillende laagjes bestaan; een stapel pannenkoeken dus. Er moeten ook blowholes zijn, maar waarschijnlijk zijn deze met high tide spectaculair, want wij hebben ze niet gezien.

Pancake rocks

Om half drie nemen we de bus naar Kawatiri Junction. We komen er gelijk weer achter wat het grote voordeel is van de fiets, daarop wordt je niet misselijk van bochten. Na veel bochten waar de buschauffeur (een vrouw) veel te hard doorheen rijd zijn we er eindelijk. De gratis camping waar we willen staan zit vol met wespen en sandflies, maar aangezien de 25 km die we naar de volgende camping moeten fietsen bergopwaards is besluiten we toch maar te blijven. 's Avonds drinken we wijn samen met twee Duitse jongens en horen we leuke verhalen over Abel Tasman National park. De volgende dag blijken de 25 km naar Saint Arnoud mee te vallen. In dit gebied zitten kiwi's die je 's nachts, als je geluk hebt, kan horen of zien.

Pas op voor overstekende Kiwi's!

Om negen uur 's avonds maken we een wandeling in het pikkedonker door het bos. Gewapend met twee hoofdlampjes lopen we over een kronkelpaadje. We horen heel weinig geluiden, wat wij vrij opvallend vinden voor een bos. Wel komen we een ander stelletje tegen dat ook op zoek is naar kiwi's. Ze laten een iphone applicatie zien waarop je kiwi en andere vogelgeluien kan horen. Natuurlijk moet Cyril die ook hebben, dus staan we midden in het donkere bos kiwi geluiden te downloaden op onze androids. Voor de verandering hadden we een keer wel bereik. Ook met de lokroep van een kiwi uit onze telefoon zien en horen we geen kiwi's. Als we later teruglopen en even stilstaan om te luisteren horen we een vrouwelijke kiwi roepen in de verte, waar we net vandaan kwamen. Maar we besluiten toch maar terug te gaan naar de tent, het is dan al na 11 uur.

De dag erna fietsen we naar Tapawera, we komen precies tegelijk aan met vier andere fietsers. Dat is ons nog nooit gebeurd, de fietsers zijn dit keer zelfs in de meerderheid op deze kleine camping. 's Avonds wisselen we verhalen en tips uit, onder het genot van een glas whiskey. een stelletje komt vanuit de richting waar wij opgaan en geeft ons de tip om te gaan kayakken en een bezoek te brengen aan Farewell Spit. Ook vertellen ze over een geweldige camping onder Kaikoura waar je dolfijnen en zeehonden vanaf de camping kan zien(Goose Bay). Daar geen we zeker heen!

De volgende dag bereiken we Motueka, dit is een groter stadje met veel mogelijkheden voor inkopen. Aangezien in het gebied erachter geen supermarkten blijken te zijn gooien we hier onze fietstassen weer flink vol. We boeken de bus naar Collingwood, aangezien er een hoge berg tussen Motueka en Takaka ligt (Takaka Hill)en we geen zin hebben om er twee keer overheen te rijden. Vanaf Collingwood rijden we door naar een camping in Pakawou. Deze camping ligt aan het strand en we liggen die middag voor het eerst in de zon op het strand. dit is echt een vakantiegevoel! De volgende dag rijden we naar het meest noordelijke puntje van het zuidereiland; Farewell Spit ( een grote zandbank). Hier maken we een wandeling. Op een gegeven moment kan je door het mulle zand van de ene naar de andere kant lopen. Het lijkt wel of we in de woestijn zitten met de warme zon en het rondvliegende zand, echt prachtig!

Farewell Spit

De volgende dag brengen we een bezoek aan de Pupu springs, dit schijnt het zuiverste water ter wereld te zijn. Het water is echt ontzettend helder en we zien prachtige kleuren van de bodem en planten in het water.

Pupu springs

Daarna fietsen we naar Takaka om informatie in te winnen over het zee kayakken. Ze kunnen ons weinig vertellen, dus besluiten we door te fietsen naar Pohara, waar het bedrijf 'Golden bay kayak' gevestigd is. Daar aangekomen komen we erachter dat het bedrijf daar niet meer zit en bellen we voor meer informatie. De volgende dag zal de zee te ruw te zijn om te kayakken, maar we kunnen we langskomen om alles te bespreken. We hopen alsnog te kunnen beginnen met kayakken de volgende dag en we staan daar om half 9 voor de deur. Helaas blijkt de zee inderdaad te ruw, maar de dag erna is het wel mogelijk. We krijgen die dag een goede training met uitgebreide instructies en leren(op zee) wat we moeten doen als de boot omslaat. Nadat we ons even snel gedouched hebben onder een koude douche bespreken we de route. We beginnen in Totaranui en eindigen in Kaiteriteri. We besluiten drie dagen te kayakken, dit is volgens hem makkelijk haalbaar. Hij wil ons wel brengen met de auto en spreekt af dat hij onze fietsen meeneemt naar Kaiteriteri als hij de kayak op komt halen, dat is nog eens een goede service!

De DOC camping in Totaranui is erg mooi, het zand is oranjegeel. 's Ochtends zien we een heel bijzondere vogel met een soort fliebertje op zijn kop.

Mooie vogel

Het is bewolkt maar gelukkig niet echt koud. We kayakken via het Tonga Island naar Mosquito Bay. Op het Tonga Island woont een zeehondenkolonie. We hebben de tip gekregen om aan de noordkant van het eiland te kijken, daar passen een paar volwassen zeehonden op de pups als de ouders gaan jagen. We varen naar het eiland en zien inderdaad de zeehonden. Wat zijn ze schattig! Ze glijden door het water en raken met hun pootjes hun gezicht en staartje aan. Ze komen dichtbij de boot en Cyril klimt uit de boot. Helaas stoot hij gelijk zijn voet tegen een scherpe steen en moet hij weer in de boot klimmen. Dan zwemmen er vier zeehondenpups vlak langs de boot. We kunnen ze bijna aanraken.



Ze zijn zo verschrikkelijk schattig met hun kleine oortjes en grote ogen. Laura vind dit de mooiste ervaring van de reis tot nu toe. Als we weer wegvaren wil Laura de volgende dag terugvaren om nog een keer te kijken, maar Cyril vind dat we dat dan beter gelijk kunnen doen, dus gaan we weer terug naar dezelfde plek. Als Laura uit de boot klimt zwemmen er op dat moment helaas geen zeehonden. Maar na een tijdje komt er een nieuwsgierige zeehondenpup die rakelings lang haar benen zwemt, dit was een geweldige ervaring. Daarna moeten we helaas doorkayakken naar Mosquito bay. Op deze camping blijk je veel te merken van de getijden. Toen we daar aankwamen was er een enorm strand, maar 's avonds stond dat helemaal onder water. Het nadeel was dat we de kayak zo'n 30 meter over het strand moesten tillen. Jeetje wat is dat ding zwaar! De tweede dag varen we naar Anchorage Bay, dit is maar een klein stukje. We hebben nog de hele middag om een stuk van de wandeling langs de kust te doen. Onderweg varen we nog een riviertje in waar je alleen met high tide kan komen. Gelukkig zijn we nog net op tijd. Het is daar heel vredig en rustig en we horen verschillende soorten vogeltjes fluiten.

Tidal River @ Sandfly bay

We besluiten naar Torrent Bay te lopen en over het high tide pad weer terug. Dit is een mooie wandeling waarbij je eerst over het wad loopt, hier zagen we allemaal kleine krabbetjes die snel in hun holletje rennen als je langsloopt, en daarna door het bos weer terug. Onderweg kwamen we Cleopatra's Pool tegen, maar Cleopatra hebben we niet gezien. Wel een stelletje dat aan het zwemmen was. We hadden het gevoel dat we een beetje stoorden, dus zijn we zonder te zwemmen maar weer verder gelopen. Het leek ons ook een beetje koud. 's Avonds op de camping krijgen we een enorme regenbui, maar gelukkig hield onze tent ons droog. 's Nachts worden we een aantal keer wakker van geritsel maar kunnen niet zien wat het precies is. Als we 's morgens de tassen pakken blijkt er een muizenpoepje op te zitten. Gelukkig zijn onze tassen miceproof!
De derde dag kayakken we naar Kaiteriteri, waar we om 5 uur afgesproken hebben. Onderweg komen we Adele Island tegen waar we gaan lunchen. Al van ver horen we een verschillende soorten vogels zingen. Op het eiland blijken geen roofdieren te zitten, waardoor de vogels zich niet bedreigt hoeven te voelen. We eten daar het restje pasta van de vorige avond, want ons brood is ondertussen al op.

Adele Island

We komen onderweg nog de beroemde split appel rock tegen, maar vinden het niet echt interessant. Het is gewoon een in tweeën gespleten ronde steen. We zijn om kwart voor vijf in Kaiteriteri, mooi getimed dus. En we krijgen nog een lift richting Motueka, waar we willen overnachten.
Vanuit Motueka willen we via Richmond naar Nelson rijden. We besteden in Richmond veel tijd in een electronica winkel waar we een kleine notebook kopen. Leek ons een stuk handiger dan dat geklooi op de telefoons. We besluiten daar een nachtje te blijven en rijden vandaag naar Nelson, we zitten nu in de McDonalds(gratis wifi) al uren te teren op een kopje koffie. Vanuit Nelson willen we de bus nemen naar Kaikoura om met dolfijnen te zwemmen, we hopen dat het deze keer wel lukt!

Foto's en video's van 'Van Punakaiki (pannenkoekjes) via Golden bay naar Richmond'zie hier (Kies 'show info' voor de beschrijving)

vrijdag 11 maart 2011

De Westkust

In Queenstown was vanalles te doen, parachute springen, bungee jumpen, etc. Dit vonden wij veel te duur en vinden met 70km per uur van de berg sjeesen al spannend genoeg. Dat is dan ook wat we de volgende dag gingen doen. We besluiten dan via Crown range/ Cardrona, een beklimming tot 1076 meter te fietsen. Na 27 km begint het klimmen waarna we al na 11 km de top bereiken.

Crown Range beklimming
uitzicht vanaf Crown Range

De Top
DSC01364

Onderweg prachtige uitzichten, ook is het heerlijk zonnig deze dag en heeft Laura geen last van haar knieen. Het voordeel van onze korte steile beklimming is dat onze afdaling maar liefst 40km downhill is! Als in een achtbaan sjeesen we naar beneden en verbeteren we ons snelheidsrecord met dit keer 71 km per uur! Onderaan eten we in een heerlijk restaurant die zelfs vegetarische gerechten heeft. Daarna komen we in Wanaka aan en besluiten een rustdag te nemen. Wanaka is een leuk dorpje, er was toevallig een marktje met lokale producten zodat we heerlijk brood, groente en kaas konden inslaan. Ook hebben we weer heerlijk Japans gegeten. We krijgen op de camping te horen dat je Kiwi's kan horen bij Athurs pass dus besluiten we daar naartoe te gaan. Vanuit Wanaka fietsen we via 'The Neck', een bergpas die Lake Hawea met Lake Wanaka verbind, naar Makarora waar we onderweg op een DOC camping verblijven bij Boundary Creek.

Lake Wanaka
DSC01394

Op de Sandflies na een mooie camping aan Lake Wanaka. De dag erna fietsen we via de Haast Pass richting Haast. We halen dit echter niet waardoor we na 65 km besluiten wild te kamperen. Vanwege de Sandflies besluiten we binnen te koken. Op een gegeven moment lijkt het alsof het regent, dit blijken honderden sandflies aan de binnenkant van onze tent te zijn, gelukkig niet in onze binnentent. Met een middel van babyolie en dettol proberen we zonder beten de nacht door te komen, helaas lukt dit niet helemaal. Vooral de enkels en handen zijn erg geliefd door die zwarte krengen. De volgend dag fietsen we naar Haast waar we in een backpacker overnachten en een bus boeken naar Fox Glacier, want het weer zal de volgende dag volgens de voorspellingen niet al te best zijn. In Fox Glacier aangekomen fietsen we naar Gillespies Beach waar we overnachten op een eenvoudige doc camping aan het strand. Er zijn hier prachtige wandelingen te maken naar een zeehondenkolonie, dus besluiten we een rustdag te nemen. Op deze ' rustdag' doen we de wandeling van 3,5 uur die in werkelijkheid 4,5 uur blijkt te duren. Aangezien het 's nachts erg hard had geregend was op veel plaatsen het pad verandert in een waterval en komen we onder de modder aan bij de zeehonden. Op het strand zien we zeehonden. Als Cyril op een rots gaat zitten komt er een kijkje nemen alsof hij op zijn plekje was gaan zitten.

Wandeling naar zeehonden kolonie
DSC01433

Zodra we terug zijn op de camping begint het gelijk hard te regenen. We zijn blij dat we de wandeling 's ochtends hebben gemaakt, want het blijkt de rest van de dag en nacht regenen en hard te waaien. De volgende ochtend horen we van een ander stel dat zij midden in de nacht de tent moesten verlaten ivm wateroverlast. Onze tent stond op een goede plek en heeft de storm gelukkig overleefd! Nadat we teruggefietst zijn naar Fox Glacier nemen we de bus naar Arthur's pass. Helaas gooit het weer roet in ons eten. In plaats van mooie wandelingen en een nachtelijke zoektocht naar de kiwi zitten we de hele avond in het lokale cafe. De volgende dag vertrekken we naar Greymouth en besluiten we vanwege het slechte weer wederom de bus te nemen ipv te fietsen. In Greymouth blijft het slechte weer aanhouden, hier blijven we 2 dagen en plannen we de rest van onze route richting het noorden van het zuidereiland naar hopelijk mooier weer!



Alle foto's en video's van De Westkust zie hier (Kies 'show info' voor de beschrijving)

zaterdag 5 maart 2011

Mavora Lakes, Queenstown en kiwi's

Na de fijne tijd bij Fien en Joop Invercargill was het weer tijd om op te stappen en Nieuw Zeeland verder te gaan verkennen. De Westkust schijnt namelijk erg mooi te zijn. Aangezien we anders in tijdsnood zouden komen besluiten we de bus te nemen naar Mossburn. We nemen niet de reguliere weg maar een bijna autoloze gravel road.

Om 12 uur komen we aan in Mossburn en worden we gelijk getrakteerd op harde tegenwind. Gelukkig weten we dat de we af zal buigen waardoor de wind later minder zal worden. Door de tegenwind heeft Laura nu niet alleen van 1 knie maar van beide last gekregen waardoor we genoodzaakt zijn om eerder te stoppen en in het wild kamperen. De volgende dag rijden we door naar Mavora Lakes waar we besluiten te overnachten.

Mavora lakes
Mavora lake

Er is geen kraanwater maar vernomen van andere bezoekers dat het water uit het meer te drinken is. We geloven dit graag want het water is erg helder, ook smaakt het aanzienlijk beter dan kraanwater met chloorsmaak! Dit is de eerste camping waar we in aanraking komen met kleine vervelende vliegjes genaamd Sandflies, gelukkig zijn het er nog niet al teveel maar we hebben er wel onze handschoenen en vliegennetjes voor aangetrokken. Sandflies zijn ontzettend snel en de beten jeuken verschrikkelijk.

De volgende dag, als de zon schijnt, ziet het meer er werkelijk prachtig uit en we kunnen ons voorstellen dat hier een aantal Lord of the Rings scenes zijn opgenomen. We fietsen richting Walters Peak, het landschap is erg mooi! Deze keer geen hek langs de weg, de koeien lopen los en we fietsen slingerend langs de koeienvlaaien. Het is wel spannend als we recht op een stier af fietsen die pas op het laatst aan de kant gaat. Op deze weg komen we geen auto's tegen. Een paar keer moeten we door een klein stroompje water fietsen.

River crossing nummer 2

Na de gehele dag licht te zijn gestegen komt dan eindelijk de afdaling. We moeten alleen flink bij remmen want de weg zit vol gaten en hobbels. Na de afdaling hebben we de wind in de rug en vliegen we, de loslopende schapen ontwijkend, het laatste stuk naar Walter peak. Na een heerlijke kop koffie op het terras met uitzicht op het prachtige meer, zien we de stoomboot aankomen die ons naar Queenstown brengt. Het is echt een oude klassieke tocht met dikke zwarte rook uit de schoorsteen, inclusief piano en meezingende passagiers.

Zie ginds komt de.....

Uitzicht op Queenstown vanuit de boot
Queenstown

We besluiten 2 dagen in Queenstown te blijven. De eerste dag bezoeken we het Kiwi and birdlife park en zien we voor het eerst Kiwi vogels in het echt. Kiwi's zijn nachtdieren dus is de ruimte wel erg donker. Zodra onze ogen aan het donker gewend zijn is het een prachtig gezicht. We komen op het juiste moment want we zien ze eten en spelen met elkaar. Laura is gelijk helemaal verliefd op deze beestjes en twijfelt erover of dit niet haar lievelingsdier wordt ipv de dolfijn.

Kiwi
Kiwi!!

De dag erna gaan we naar de bieb en de stad. In de bieb kopieren we het door ons lang gezochte boek 'Pedallers Paradise South Island'. Een erg handig boek waar fietsroutes in beschreven staan, onmisbaar voor een fietsvakantie in Nieuw Zeeland. In de bieb maken we een kleine aardbeving mee. Later in de stad komen we erachter dat Christchurch door deze aardbeving flink getroffen is. Gelukkig horen we de volgende dag dat met onze familie daar alles nog goed is.

Alle foto's en video's van Mavora Lakes, Queenstown en kiwi's zie hier (Kies 'show info' voor de beschrijving)