Vanuit Makassar zijn we met een tussenstop van twee dagen in Kuala Lumpur verder gevlogen naar Hat Yai, Zuid-Thailand. Het is nog even spannend, wat is het effect van de overstromingen? Zullen wij daar geen last van krijgen?
Als we uit het vliegtuig stappen merken we meteen een groot verschil met Sulawesi, het is gelukkig niet zo drukkend warm. Bij het uitpakken van onze fietsen trekken we natuurlijk wel bekijks, maar heel anders dan in Sulawesi. Één vrouw spreekt ons aan en het valt ons op dat ze goed Engels spreekt. Al spreekt ze de R uit als een L. (ik dacht dat alleen Chinezen dat deden). Nid biedt ons een lift aan naar de stad, daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen want de wegen vanaf de luchthavens zijn meestal druk en niet zo interessant om op te rijden. We blijven een aantal dagen bij Nuch in Hat Yai, een wat oudere couchsurfdame. In Hat Yai bezoeken we twee tempels en bereiden we ons voor op ons avontuur in Thailand. Nuch regelt voor ons een Thaise massage gedaan door blinden. Alleen als Cyril net zijn broek laat zakken blijkt dat de massage met kleding aan is. Dat is vreemd! We zijn van plan er wat vaker van te genieten, we zijn nu toch in Thailand!
We nemen de nachttrein naar Bangkok, het zuiden van Thailand willen we in maart bekijken. Als het in Noord Thailand, Laos, Vietnam en Cambodja te warm is schijnt dat je het in Zuid-Thailand nog het beste uit kan houden. En een bezoek aan de eilanden lijkt ons in maart wel een mooie afsluiter van onze reis. Aangekomen in Bangkok is het een beetje zoeken, de stad is zo groot. Aangezien we allebei niet lekker zijn nemen we het eerste hotel dat we tegenkomen. Het cadeautje dat we uit Sulawesi meegekregen hebben, naast een aantal mooie Sarongs, is voor Cyril een aantal ontstoken wondjes aan z’n onderbeen en voor Laura aanhoudende darmproblemen. In Bangkok verergeren de onstekingen bij Cyril, de huid om de wondjes wordt rood en z’n enkel wordt dikker, wondroos is het. Rust nemen en aan de antibiotica is de remedie dus doen we de eerste dagen rustig aan en slapen we ook overdag veel. Het hotel is ruim boven ons budget, maar het ontbijt is verrukkelijk. Zelfgemaakte yoghurt met muesli, vers fruit, scharreleieren en bruin brood! Na twee dagen verhuizen we naar een goedkoper hotel dat een zwembad heeft en twee dagen later uiteindelijk naar een hotel dat in ons budget past. We hadden de luxe waarschijnlijk even nodig. Net als westers en gezond voedsel, we hebben in Sulawesi twee maanden lang voornamelijk nasi goreng en mie goreng gegeten en het komt onze neus uit. We voelen ons ook aardig verzwakt door het gebrek aan groente. Gelukkig is er in Bangkok meer dan genoeg keuze en zijn er op elke straathoek heerlijke vruchtensapjes te koop. Als we weer redelijk opgeknapt zijn maken we een paar fietstochten door de stad en bezoeken we de Wat Suthat en de Wat Pho. We genieten van het bezoek aan de tempels, de sfeer die daar hangt is zo goed! De Wat Pho is erg spectaculair, het is de oudste en grootste tempel van Bangkok met als hoogtepunt een liggende Boeddha van 46 meter lang.
’s Avonds worden we aangesproken door Martje en Frank die onze fietsen met een Nederlandse sticker erop hebben zien staan. We besluiten samen wat te drinken en spreken de volgende dag af om samen iets te eten. We blijken op dezelfde dag in dezelfde richting te willen fietsen, dus besluiten we om samen te fietsen. Na een dag voorbereidingen zijn we er klaar voor, onze eerste fietstocht in Thailand. Het is 75 km naar Ayutthaya en we vinden een fijne route langs het kanaal, ver weg van de snelweg. Onderweg zien we dat de weg op veel plekken overstroomd is geweest, maar het water is wel weer weggetrokken. We overnachten in het Baan Suan Guesthouse, wat ons erg goed bevalt. Goede sfeer, nette kamers en goede bedden! De volgende dag bezoeken we wat tempels in Ayutthaya; de Wat Phra Si Sanphet en de Wat Pra Mahathat. We hebben erg veel mazzel want alle tempels zijn die dag gratis te bezoeken! Dat scheelt tocht weer aardig wat Bath! Helaas moeten we ’s avonds al weer afscheid nemen van Frank en Martje. Het was erg gezellig om eens samen te fietsen en met ‘lotgenoten’ over het reizen per fiets te praten.
Wat we van te voren niet verwacht hadden is dat Thailand in sommige aspecten, zoals accommodatie, goedkoper is dan Indonesië. Onze goedkoopste accommodatie (die wel netjes is) is tot nu toe 300 Bath (€ 7,30) voor twee personen voor een nacht. Hostels zijn nog goedkoper, al vanaf 100 Bath. Openbaar vervoer is in Thailand een stuk beter geregeld. Waar we in Sulawesi voor 40 euro een dag lang in een krappe oude bus zaten, liggen we in Thailand voor hetzelfde geld in een comfortabel bed in de nachttrein. Er is volop keus in eten en drinken en ook op de markten is er een gevarieerd aanbod in kleding, elektronica, voedsel, souverirs e.d. Tot nu toe genieten we enorm van de luxe die Thailand ons te bieden heeft. Ja, onze eerste indruk van Thailand is goed!
Vanaf Kuala Lumpur hebben we op 7 oktober een vlucht genomen naar Makassar, Sulawesi.
Het eerste wat ons opvalt als we uit het vliegtuig stappen is de temperatuur, net zo warm als in Maleisië.
Dat wordt dus weer een uitdaging met fietsen!
Aangezien we de enige blanken zijn en ook nog fietsen bij ons hebben, trekken we veel bekijks op het vliegveld. Een aantal meiden uit een winkel en wat security komen nieuwsgierig om ons heen staan en willen als de fietsen klaar zijn met ons op de foto. Wat Leuk denken we! We worden opgehaald door Sari, een couchsurfer uit Makassar. Als we buiten op de fiets willen stappen merken we dat dit niet gaat; de kettingen zijn vastgeroest! We hadden de fietsen dan ook een maand niet gebruikt, maar dit hadden we niet verwacht. Met zo’n 15 taxichauffeurs om ons heen, die ons graag naar Makassar brengen, proberen we de kettingen met olie weer los te breken.Na een kwartier kunnen we opstappen en kunnen we in een traag tempo naar Sari’s huis fietsen. De fietstocht gaat een beetje stroef en de 10 km naar haar huis blijkt in werkelijkheid 20 km te zijn. Sari is onze eerste host in Azië en we zijn erg benieuwd naar haar huis. We worden erg gastvrij ontvangen door haar familie en het eten staat al klaar! We merken al gauw dat het in de Indonesische cultuur de gewoonte is om gasten te verwennen; elke keer als we ergens gaan zitten wordt er thee met koekjes voor onze neus neergezet en het eten is voortreffelijk! We mogen in de kamer van haar zus Soraya slapen en krijgen gelukkig een ventilator, het is erg warm. De volgende ochtend worden we verwend met tosti’s, natuurlijk weer veel te veel, maar erg lekker. Met Anthy (een vriendin) en Soraya verkennen we de stad Makassar op de fiets. We zien de haven, Fort Rotterdam, drinken verse kokosnoten en proeven lokale lekkernijen zoals Pisang Epe, een soort gegrilde banaan. Op zondag bezoeken we de Parang Loe waterval. Het is een aparte gewaarwording dat alle meiden met hun kleren aan het water ingaan en daar sluit Laura zich dan ook maar bij aan. De waterval is prachtig en we worden verrast door een enorme regenbui die zolang als je in het water zit helemaal niet koud is. De regenbui is erg verfrissend na alle warmte. Veel te snel moeten we alweer afscheid nemen van Sari en haar familie, we gaan de rest van Zuid-Sulawesi verkennen! We fietsen via Takalar, Jeneponto, Banteang en Bulukumba naar Bira. Onderweg slapen we een aantal keer bij familie en vrienden van Sari. Iedereen vind het erg leuk dat wij er zijn en in Jeneponto stond de hele buurt voor de deur om met ons op de foto te kunnen. Heel leuk, maar af en toe een beetje vermoeiend na een dag fietsen. In Bira vinden we een leuke homestay(Riswan) waar je als ontbijt voor een bananenpannekoek, broodje ei of fruitsalade kan kiezen. Heerlijk na een week lang rijst, noodles, rijst, noodles enz. Als we de volgende ochtend naar het strand gaan krijgen we de schrik van ons leven. We zien een groep van 20 kinderen het water uitrennen in onze richting en hopen nog dat het niet voor ons is, maar dat is het wel. Nadat ze allemaal met ons op de foto geweest zijn en we 20 keer de vraag ‘how are you?’ en’ what’s your name?’ beantwoord hebben druipen ze af en kunnen we genieten van het prachtige witte zand en het heldere blauwe water. Het water is heerlijk warm en het is echt genieten. We zien een aantal meiden met een sjaal boven hun hoofd voorbij lopen. Wat een andere cultuur is het toch: wij doen ons best om zo bruin mogelijk te worden terwijl zij de zon vermijden en met crèmes en poeders een witte huid proberen te krijgen. Bij de accommodatie ontmoeten we Jelle en Eva, een stelletje uit België en Marja en Ben uit Nederland. Zij zijn elkaar tegengekomen in Sulawesi en besloten een stukje samen te reizen. Samen gaan we een dagje snorkelen. De snorkeltrip is echt prachtig, we zien gekleurde vissen, schildpadden en genieten van het mooie koraal. Op loopafstand van de homestay bezoeken we de haven van Bira en een scheepsbouwerij. De houten schepen die daar gebouwd worden zijn erg indrukwekkend en we mogen een kijkje in de schepen nemen. Naast de scheepsbouwerij zit een klein eettentje waar we overheerlijke spaghetti eten (dit had Cyril een dag eerder als verassing besteld). We krijgen van Melissa, de eigenaresse, tips over de route die we het beste kunnen fietsen naar Bulukumba en haar zoontje Ronaldo leert ons tellen in het Indonesisch. Als we een paar dagen later op de fiets stappen blijkt de tip over de andere fietsroute heel goed te kloppen, eindelijk een weg zonder hobbels! De volgende dag fietsen we naar Sinjai. We hadden een vlakke weg verwacht, maar we bleken toch een stukje te moeten klimmen. Dit is bij deze temperatuur en luchtvochtigheid wat zwaarder dan bijvoorbeeld in Nieuw Zeeland. Onderweg ontmoeten we een vrouw met wel acht kinderen waar we noodlesoep eten en even mogen uitrusten. We slapen wederom bij familie van Sari, de opa en oma dit keer. Het is erg moeilijk om te communiceren aangezien niemand Engels spreekt! De weg naar Watampone is heel goed te doen, 85 km en helemaal vlak. We ontmoeten daar Saskia, onze tweede couchsurfer in Sulawesi. We mogen bij haar oom en tante logeren. Hun huis is nog in aanbouw, maar het ziet er al veelbelovend en erg luxe uit. ’s Avonds gaan we samen met haar oom Alvin uit eten en zij staan erop om alles voor ons te betalen. Het plan was eigenlijk om de volgende dag verder te fietsen, maar aangezien het erg gezellig is en we zo lang mogen blijven als we willen, blijven we nog twee dagen extra. We fietsen rond in Watampone, gaan naar Palette (een kustplaatsje), drinken verse kokosnoot in de haven en genieten van heerlijk eten. Veel te snel moeten we alweer afscheid nemen, maar we zullen elkaar in Makassar nog zien! Als we de volgende dag aankomen in Sengkang worden we gelijk aangesproken door een gids waarvan we de naam vergeten zijn. Hij dringt zich een beetje aan ons op en neemt ons op sleeptouw bij de zoektocht naar een hotel. Hij wil ons graag Sengkang laten zien en aangezien hij geen telefoon heeft komt hij de volgende ochtend om 9 uur langs. We zijn er niet van overtuigd dat hij de beste optie is, maar aangezien we maar één dag in Sengkang hebben besluiten we toch met hem in zee te gaan. Hij spreekt als één van de weinigen redelijk goed Engels en veel tijd om ons te oriënteren hebben we niet. De boottocht op de rivier naar het Tempehmeer is prachtig. We brengen een bezoek aan een piepklein vissersdorpje op het meer en maken prachtige foto’s. De zijde industrie die we ’s middags bekijken valt ons wat tegen, de zijde is hier veel harder dan we gewend zijn en de rupsenkwekerij is gewoon een tafel met rupsen onder een huis. Volgende keer doen we het weer gewoon zonder gids! Na Sengkang fietsen we naar Larompong, een fietstocht van 108 km die ons ondanks het warme weer goed afgaat. De dag erna fietsen we door naar Palopo waar we ons voorbereiden op de tocht naar Rantepao. Bij deze rit van 60 km moeten we flink klimmen tot 1237m. Het is gelukkig bewolkt, wel jammer voor de foto’s maar beter om te fietsen. Onderweg zien we de eerste Torajaanse huizen met een scheepsvormig dak. We genieten van de uitzichten en het landschap. Met vermoeide benen en een voldaan gevoel komen we aan bij Wisma Maria1 in Rantepao waar we onze eerste warme douche in Sulawesi hebben! Na een rustdag verkennen we Toraja en bezichtigen we diverse bezienswaardigheden waarvan Kete Kesu de meeste indruk op ons maakt.
Centraal Sulawesi en de Togeans
We slaan onze fietsen en wat bagage op in Rantepao bij onze accomodatie 'Wisma Maria' en nemen de bus naar Poso. De rit van 14,5 uur is niet heel comfortabel aangezien de banken duidelijk bedoeld zijn voor Indonesische mensen, onze benen passen er maar net tussen. Ook wordt er, tot ergernis van Laura, een lading Indonesische meezingers gedraaid in de categorie Guus Meeuwis. In de bus komen we Byron tegen, een Canadese jongen, die van plan is naar Bomba te reizen om daar een duikcursus te volgen. Aangezien wij nog geen idee hebben waar we op de Togian Islands naar toe willen en hij geregeld heeft dat hij gratis met de boot van de eigenaresse mee kan naar het eiland besluiten wij daar ook heen te gaan. We nemen een minibus naar Ampana en ontmoeten daar Maria en Robert uit Berlijn. Het lijkt hun ook wel erg leuk om mee te gaan naar Island Retreat op Bomba en zo zitten we de volgende dag met een gezellig groepje op de boot. Aangekomen op Island Retreat komen wij erachter dat de prijzen een stuk hoger dan verwacht zijn. De goedkope bungalows zijn vanwege een verbouwing bezet door het personeel. Gelukkig kunnen wij een regeling treffen met de eigenaresse: 10 dollar korting per persoon in ruil voor artwork. De bungalows vallen erg tegen, maar het eten en het uitzicht maakt veel goed. De duikenschool bestaat uit één duikinstructeur; Elso, een relaxte man. We doen in totaal vier duiken, waarvan één zelfs tot 45 meter diep. Het is erg mooi onder water met prachtig koraal en verschillende soorten vissen. We zien zelfs twee spotted eagle rays onder ons doorzwemmen. Het is prachtig om elke keer weer nieuwe dingen onder water te zien. In totaal blijven we vier nachten op Bomba. We genieten van het uitzicht vanuit ons bungalowtje, zwemmen en snorkelen en doen ons ‘verplichte’ artwork met behulp van aangespoeld hout in de vorm van een zelfgemaakt houten bankje en wat decoraties van kokosnoten, bamboo en vistouw. Het is elke avond erg gezellig en één avond vermaakt Byron ons met zijn ukelele en liedjes op request.Met een klein bootje waar we net met zijn vieren inpassen varen we met Maria en Robert naar Lestari op het eiland Malenge. Ondanks dat deze locatie minder luxe is voelen we ons veel meer op ons gemak. We bezoeken met een kano een paar kleine dorpjes in de buurt, zonnen, zwemmen, snorkelen en doen een avondwandeling naar de coconutcrab en de batcave. Ook hier is het eten erg goed, alleen wel wat minder westers. Na vijf nachten nemen we de ferry terug naar Ampana, waarvoor we zo’n vier keer minder betalen als voor het kleine bootje op de heenweg. De boot ziet eruit alsof hij elk moment kan zinken en zit vol met Indonesiërs die ons nieuwsgierig aankijken. Na een paar uur weten we een matje te bemachtigen en slapen de rest van de reis. Dezelfde dag nemen we nog een minibus naar Poso. De chauffeur rijd als een gek over de bochtige wegen, we zijn blij als we kunnen uitstappen. De volgende dag rijden we door naar Rantepau. De chauffeur wil duidelijk graag geld verdienen en stouwt de hele auto vol mensen. Met tien man zitten we op zeven stoelen. Er zit er zelfs één op de schakelbak met de pook tussen zijn benen!Aangekomen in Rantepau huren we nog twee dagen een scooter en bezoeken onder andere Sa’dan To Barana en Batutumonga, waar we prachtig uitzicht hebben op Rantepao en de rijstvelden. Dan is de tijd weer aangebroken om op de fiets te stappen. We fietsen naar Makale, Enrekang, Rapang, Pare Pare, Barru, Bantimurung en uiteindelijk Makassar. Onderweg genieten we van onze laatste fietstochtjes door Sulawesi, bezoeken nog een traditionele markt in Rapang en bezichtigen de waterval in Bantimurung National Park. In Makassar logeren we nog een paar dagen bij Sari. Hier kunnen we nog even heerlijk uitrusten en verrichten we wat onderhoud aan de fietsen. Ook zijn we erg blij dat er in Makassar weer eens wat westers eten is te krijgen! Op 4 december vliegen we naar Kuala Lumpur en op 7 december naar zuid-Thailand. Wij hopen dat Thailand dan droog genoeg is om vanuit Noord-Thailand naar Laos te fietsen!
Alle foto's zie hieronder(Voor Fullscreen klik hier):
West Maleisie
Op 30 Augustus vertrekken we vanuit Singapore met onze bepakte fietsen naar Maleisië met als doel een gedeelte van de oostkust te fietsen en uiteindelijk in Kuala Lumpur uit te komen om Cees en Meta te ontmoeten.
Dit is de route die wij hebben gevolgd:
Singapore - Ulu Tiram - Kota Tinggi - Mersing - Erdau - Kuala Rompin - Muadzam shah - Bahau
Na de snelwegen in Singapore te hebben getrotseerd krijgen we bij de douane een 3 maanden stempel en fietsen we Maleisië binnen. We ontmoeten een Japanse fietser bij de grensovergang, hij gaat ook naar Kuala Lumpur maar neemt de korte weg via de West-kust . We fietsen van plaatsje naar plaatsje en onderweg komen we weinig bijzonders tegen. Het is een stuk warmer en vochtiger dan op Bali, ook missen we de lekkere eettentjes en de verse fruit sapjes. Boven de dorpjes waar we langsfietsen zien we vaak grote zwermen zwaluws welke in combinatie met vaak grauwe grijze huizen een spookachtige indruk geven. Later komen we erachter dat de nestjes van de zwaluwen een lekkernij zijn voor de chinezen en voor veel geld verkocht worden. Elk plaatsje heeft wel een aantal hotels en de prijzen zit rond de 50-60RM(10-12 euro) voor een kamer met airco en warme douche. Dit is vergeleken met Bali een stuk goedkoper, daar betaalde je al zo’n 10 euro voor een kamer met een fan en een koude douche. De airco heb je in Maleisië echt wel nodig! Het leuke aan fietsen in Maleisië is de vriendelijke bevolking. Mensen moedigen ons aan en steken hun duim naar ons op, ze zijn geen fietsers gewend. Ook krijgen we af en toe drinken en een keer een sojabonenpudding aangeboden en wordt ons eten twee keer voor ons betaald door iemand waarmee we aan de praat geraakt zijn. Vlak voor Bahau stoppen we bij een tankstation om te genieten van de koelte van de airco. Het is die dag erg warm en we hebben er al 95 km opzitten. Eenmaal binnen blijkt een personeelslid jarig te zijn en trakteert de eigenaar ons op heerlijke chocoladetaart en ijskoud water. Dit konden we wel gebruiken! Bahau is dan nog maar 10 km en we vinden snel een hotel. ’s Avonds kiezen we voor The Famous Chinese Restaurant en eten daar heerlijke noodles. Na het eten staat opeens de eigenaar van het tankstation(Cheow) voor onze neus, hij blijkt ook de eigenaar te zijn van het restaurant. Hij trakteert ons op liters Heineken Bier. Dat hebben we lang niet gehad! We vertellen Cheow dat we van plan zijn om per auto samen met Cyril’s ouders Maleisië te verkennen. Hij wil ons graag een auto lenen, hij heeft er toch vier! Veel te laat gaan we die avond naar bed met het idee de volgende dag vroeg op te staan om naar Port Dickson te fietsen. Veel te laat en met een lichte kater worden we de volgende ochtend wakker. We besluiten het aanbod om de auto te lenen aan te nemen en een paar uur later rijden we met de fietsen achterin en volgestopt met hapjes en drankjes naar Port Dickson. De volgende dag hebben afgesproken met Peter die we kennen via de website Warmshowers. We hebben afgesproken wat bagage en de fietsen bij hem achter te laten. Hij is nu 50 en wil graag op zijn 55e een lange reis per fiets maken. Tot die tijd wil hij fietsers in de omgeving van Kuala Lumpur graag helpen en hoopt hij zoveel mogelijk tips en reisverhalen te horen.
De volgende morgen halen we Cees en Meta op van het vliegveld. We hebben meteen een lange rit voor de boeg naar het eiland Pangkor. Hier verblijven we twee dagen in een chaletje en genieten we van de zon, het eiland en lekker eten.
Na een uurtje kayaken hadden we ons eigen prive strandje.
Daarna rijden we door naar de Cameron Highlands. Hier is het duidelijk merkbaar een stuk kouder en Meta en Laura hebben het ’s nachts echt koud! We hebben maar één dag gepland en willen graag meerdere dingen zien die niet in één tour aangeboden worden. We besluiten een privegids te boeken en samen met hem op zoek te gaan naar de Rafflesia flower en het Mossy forrest te bezoeken. We moeten de volgende ochtend een eindje lopen, maar de Rafflesia is het echt waard! De bloem doet er negen maanden over voordat hij in bloei staat en is na 5 dagen al weer uitgebloeid. We zijn de eerste toeristen die deze bloem te zien krijgen. Op de terugweg komen we een grote groep toeristen tegen die op weg zijn naar de bloem, wij zijn blij dat we daar niet bijhoren. We vervolgens onze weg richting het Mossy forrest en stoppen ook nog even bij een erg mooie thee plantage. De Mossy Forrest is echt prachtig, we lopen een route die normaal gesproken alleen door studenten en researchers gebruikt wordt en komen geen andere toeristen tegen.
Raflessia flower
Na het relatief koude Cameron Highlands rijden we door naar het veel warmere Taman Negara, waar 130 miljoen jaar oud regenwoud te vinden is. De laatste drie uur van de reis leggen we af in een klein bootje en we zijn blij als we eindelijk bij onze accommodatie zijn. We verblijven in Traveller’s Home waar er elke avond samen gegeten wordt. Een leuk concept om andere reizigers te ontmoeten en tips uit te wisselen! We doen de volgende ochtend de canopy walk en Cees en Cyril doen nog een extra wandeling naar een uitzichtpunt die onverwacht nog vrij pittig blijkt te zijn.
Canopy walk
We zijn daarna wel toe aan wat relaxen, dus besluiten we onze reis voort te zetten naar Kuala Besut. Van daaruit kunnen we de boot nemen naar de Perhentian eilanden. Na een nacht in het verschrikkelijk slechte hotel Samudra varen we met een speedboot die zijn naam eer aan doet naar Pulau Perhentian Besar. Het lijkt wel een kermisatractie zo hard als de boot gaat en we moeten midden op zee met alle bagage ook nog overstappen op een ander bootje! We kiezen voor de accommodatie Flora Bay Resort en verblijven in houten chaletjes aan het strand. We genieten van het heerlijke heldere water, eten en de zon. Helaas krijgt iedereen behalve Meta buikgriep en moeten we een paar dagen rustig aan doen. We kunnen daardoor jammergenoeg niet duiken.
Boottochtje naar Pulau Perhentian Besar
Veel te snel vliegen de vier dagen op het eiland voorbij en rijden we via Kuantan, waar we een avondje blijven, weer naar Bahau om de auto weer terug te geven. We hebben een heerlijke middag en avond bij Cheow en zijn familie. Ze laten ons de stad en een lokaal tofufabriekje zien en ’s avonds genieten we van de Chinese keuken in zijn restaurant. Na het eten wordt ons nog een lokale specialiteit voorgeschoteld wat later Civetkat blijkt te zijn. Na het eten nemen we een taxi naar een hotel in Seremban en vertrekken we de volgende ochtend vroeg naar de luchthaven.
Lokale chinese varkens specialiteiten proeven n Bahau, links op de foto is Cheow
Borneo
We wilden graag heel Maleisië leren kennen dus brengen we ook een bezoek aan Borneo. In Kuching aangekomen hebben we werkelijk de beste hotelkamer ooit: de Presidential suite in Ariva Gateway Hotel met een woonkamer, twee slaapkamers en twee badkamers waarvan één met bad! Er staat zelfs een wasmachine die we erg goed kunnen gebruiken en een paar uur na aankomst lijkt de woonkamer wel een wasserij met alle kleding die aan het drogen is.
Aan de rivier in Kuching
Na twee dagen kuching brengen we een bezoek aan het Bako National Park. We arriveren vroeg en hebben de mazzel de Orang Belanda (neusapen) in het mangrovebos te zien. We hebben er vanaf een stijger fantastisch uitzicht op, we kunnen er (vooral Cees) bijna geen genoeg van krijgen. De vrouwtjesapen hebben overigens niet zo’n grote neus. ’s Middags tijdens de lunch denk Laura te kunnen genieten van een muffin en fruit als toetje maar die wordt door een klein aapje van haar bord gegrist.
Orang Belanda
De volgende dag gaan we naar de Iban Asli Lemanak Longhouse. Hier wonen 24 families in één groot huis en blijven we een nachtje slapen in het gastenverblijf. Onderweg daar naartoe brengen we een bezoek aan het orang oetang –reservaat. Het blijft leuk, aapjes kijken. Op een gegeven moment klimt de grootste orang oetang Richie uit een boom en moeten alle toeristen rennen om hem de ruimte te geven, want zo’n beest is sterk!
Orang Oetan
Ook bezoeken we de Ranchang Pools, een waterval waar je heerlijk kan zwemmen. Het laatste gedeelte van onze reis naar de longhouse doen we met een klein bootje. De boottocht is echt prachtig en we zien zelfs een slang zwemmen waar we toevallig ook nog een foto van hebben kunnen maken. In de longhouse zien we een traditionele dans waar we ook aan mee ‘mogen’ doen, doen we een jungle walk en leren we blowpipe schieten. Na een lange rit terug naar Kuching nemen we afscheid van onze gids Anthony die ons de afgelopen drie dagen begeleid heeft. Een aardige vent, maar een beetje langdradig, dus we zijn blij dat we er niet nog een dag mee opgescheept zitten.
Iban Asli Lemanak Longhouse
’s Avonds vliegen wij naar Miri om te duiken, Cees en Meta blijven achter in Kuching. We komen er in Miri achter dat er te veel wind staat om te duiken, dus komt het er weer niet van. We hopen dat we in Sulawesi wel aan onze (duik)trekken komen. We besteden onze twee dagen in Miri met winkelen en zoeken zaken uit voor onze reis. De volgende dag vliegen we naar Mulu waar we de Pinnacle walk geboekt hebben. Gelijk vanuit het vliegtuig worden we op een bootje gezet en zien we Marjan en Vincent uit Nijmegen die we eerder in de hostel in Miri ontmoet hebben. We bezoeken de Windcave en de Clearwatercave en gaan per boot vrder waarbij we af en toe moeten uitstappen omdat het water te laag staat. Vervolgens moeten we nog 8,8 km wandelen naar Camp 5. Daar overnachten we in barakken waarbij we door de klamboe nog wat privacy hebben. Het eten is gelukkig goed en ook de sanitaire voorzieningen vallen mee. We moeten om 5 uur ’s ochtends opstaan om te ontbijten (o.a noodles!) en om 6 uur beginnen we aan de hike. De klim naar boven (wandelen kan je dit niet noemen) is vrij zwaar maar binnen drie uur staan we op de top. Hier hebben we uitzicht op de Pinnacles, puntige rotsen die tussen het bos uit omhoog steken.
Pinnacles @ Mulu national park
Na 30 minuten moeten we al weer naar beneden, want we hebben nog een stevige wandeling voor de boeg. Hoe snel het naar boven ging, zo langzaam gaat de tocht naar beneden. Laura krijgt vrij snel last van haar knieën en de klim naar beneden is alles behalve prettig. Op het moment dat ze het bijna wil opgeven gaan er plotseling een vlinder op haar hoofd zitten waarna ze met haar laatste restje energie naar beneden kan strompelen.
De lieve vlinder die Laura weer opfleurt!
Bij camp 5 aangekomen willen we alleen nog maar eten en slapen. De volgende dag heeft Laura ontzettende spierpijn in haar benen, maar daar blijkt iedereen wel last van te hebben. We lopen weer 8,8 km naar de boot en worden naar onze homestay gebracht waar we de laatste nacht zullen slapen. ’s Middags bezoeken we Lang’s Cave en de Dear Cave. Deze grotten zijn echt prachtig, vooral Lang’s Cave heeft prachtige stalactieten en stalagmieten.
Lang's Cave
Als het donker wordt wachten we voor de Dear Cave op de vleermuizen die in grote getale uit de grot zullen vliegen. Dit is prachtig om te zien, in de vorm van grote bewegende slangen vliegen duizenden vleermuizen de grot uit.
Vleermuizen @ Mulu national park
De grotten waren 3,5 km wandelen en in het donker zoeken we de weg terug naar onze homestay waar het avondeten al voor ons klaarstaat. De volgende dag genieten we van het riviertje dat langs de homestay stroomt en vliegen we ’s middags al weer naar Kuching. We logeren weer in het Ariva Gateway hotel en Cees en Meta wachten ons al op met koude wijn en toastjes. We eten ’s avonds heerlijk bij een Indiaas restaurant en vliegen de volgende morgen alweer naar Kuala Lumpur waar we de laatste dagen samen doorbrengen. We bezoeken Petaling Street in China Town, de KL Tower, de duurste shopping mall: Pavilion, de Batu Caves en de Central Market.wij regelen tussendoor nog even snel een visa voor Indonesië. Veel te snel vliegen de laatste dagen voorbij en de laatste avond eten we samen met Peter en zijn familie bij een uitstekend Chinees restaurant. Peter brengt ons naar het vliegveld en het is dan al weer tijd om afscheid te nemen van Cees en Meta. We hebben genoten van onze tijd samen, van de etentjes en leuke plekken die we samen bezocht hebben. Bedankt Cees en Meta voor deze fantastische tijd!
Laatste dag Bali
Onze laatste fietstocht op Bali starten we in het kunstenaars dorpje Ubud. Het is een mooie tocht waarbij we het platteland verlaten en de wegen steeds drukker worden totdat we slalommend tussen de files door in Legian aankomen. We verblijven daar bij de accommodatie Komala Indah2 waar we aan het begin van onze reis ook verbleven. Aangezien we geen kampeerspullen, kookspullen en slaapzakken nodig hadden hebben we die daar al die tijd in opslag gedaan. Een winkel die surftassen maakt heeft voor ons mooie sterke tassen voor onze fietsen gemaakt. Ze hebben hun best gedaan, het zijn mooie tassen geworden en onze fietsen passen er mooi in. Een stuk makkelijker dan de vaak te kleine fietsdozen van de fietswinkel of airport.
De vlucht
De ochtend voor vertrek dienen we nog het een en ander te doen en zoals wel vaker duurt het net iets langer dan we willen waardoor we later op het vliegveld zijn dan we eigenlijk zouden willen. Bij het inchecken is er een probleem, er wordt ons niet verteld wat het probleem precies is. We moeten wachten en er worden telefoontjes gepleegd, na 30 minuten krijgen we te horen dat de ticket niet betaald zou zijn. Uiteindelijk word duidelijk wat het probleem is, het selecteren van onze zitplaatsen tijdens de online boeking was mislukt en daarom dienen we nog 8 dollar bij te betalen. Gelukkig kunnen we alsnog als allerlaatste inchecken terwijl de balie eigenlijk al gesloten is. Ons vliegtuig heeft wat vertraging(misschien wel door ons?) waardoor het uiteindelijk allemaal goed komt. In het vliegtuig vragen we ons af of onze fietsen nog wel met de vlucht mee zijn gegaan maar eenmaal in Singapore aangekomen komen ze als eerste van de band af, de fietstassen hebben hun werk goed gedaan!
Singapore
Aangezien het al vrij laat is lijkt het ons handig om een bus of een trein te nemen. Onze grote fietstassen kunnen ze niet accepteren en in een dure taxi hebben we geen zin dus besluiten we onze fietsen in elkaar te zetten en ons klaar te maken voor een fietstocht over een drukke snelweg richting een hostel. Tijdens het in elkaar zetten van de fietsen komt een aardige jongen genaamd Henry naar ons toe. Hij vind het veel te gevaarlijk om via de snelweg de stad in te gaan fietsen en bied ons een lift aan. Daar zeggen wij geen nee tegen! Onze fietsen passen makkelijk achterop zijn pickup en in plaats van een directe rit naar het hostel krijgen we een hele rondleiding door de stad. Hij laat ons Marina bay, het casino, Clark Quay en diverse mooie gebouwen zien. We spreken af dat hij ons de volgende dag om 8 uur 's ochtends komt ophalen om ons meer te laten zien van Singapore. Dankzij een krakend stapelbed met slechte matrassen slapen we die nacht niet geweldig. Na een korte nacht staat Henry met z'n pickup voor de deur. Henry is van Chinese afkomst en een grote voetbal fan, met name van Liverpool, er staat heel groot 'You never walk alone' op zijn auto.
Als eerste rijden we naar zijn buurt/huis. Het is heel gebruikelijk dat men op straat/bij eettentjes ontbijt en hij nodigt ons hiervoor uit. We krijgen een noodle soep met visballen, nog wat andere eigenaardigheden en Soja melk. Niet echt ons ding voor ontbijt maar we krijgen het redelijk weg.
Ontbijten met Henry
Na het ontbijt laat Henry het huis zien waar hij samen met zijn ouders en broer woont. Je kan in Singapore geen huis kopen als je niet getrouwd bent of jonger dan 35. De maatschappij wil dat je snel trouwt, of je dient lang bij je ouders te wonen. Daarna gaan we de stad in en krijgen we een uitgebreide rondleiding door vele grote 'shopping malls'. Singapore is erg modern, alles ziet er glimmend uit, de regels voor onderhoud in Singapore zijn erg streng, elke 2 jaar worden alle gebouwen gecontroleerd. Als het niet mooi genoeg is dan moet het worden aangepast, zelfs oude gebouwen zien er hierdoor goed uit.
Gelukkig hoeven we niet meer in het hostel te slapen want we hebben via couchsurfing.org toch nog een couch kunnen regelen. Aan het einde van de middag fietsen we met al onze bagage naar onze couchsurf host Patrick. Singapore is modern maar voor fietsers hebben ze helaas nog nauwelijks rekening gehouden. Gelukkig heeft Henry een kaart voor ons getekend met de beste fietsroute er naar toe. Boetes in Singapore zijn erg hoog dus we houden ons netjes aan de verkeersregels. Patrick woont in het luxe gedeelte van Singapore waar elke flat een zwembad heeft en security bij de ingang. We staan versteld van zijn mooie appartement, hij woont er net 4 maanden en het ziet er prachtig uit. We krijgen een eigen slaapkamer met tweepersoonsbed, flatscreen tv, en eigen badkamer die voorzien is van een dubbele douche. Die nacht slapen we dan ook erg goed en blijven lekker lang in bed liggen. De volgende ochtend gaan op zoek naar een ontbijtje in het nabij gelegen winkelcentrum en kiezen dit keer voor Japans wat ons erg goed smaakt! Daarna nemen we de metro om een kijkje te nemen op een vlooienmarkt waar we Mardy tegen komen die haar oude spulletjes aan het verkopen is. Het doet ons denken aan de verkoop die wij op Koninginnedag hadden. Mardy is een aardige meid die we via couchsurfing hebben leren kennen. Ze houd erg van fietsen en is dan ook van plan een grote fietsreis maken. De 2e tip die we van haar krijgen is een concert voor het bevrijden van 25 dolfijnen die zijn gevangen voor een resort in Singapore (www.saddestdolphins.com).
Het is niet te zien op de foto maar wij zitten in de onderste vin.
's Avonds besluiten we om uit eten te gaan in 'little India'. Zodra we het station uitlopen begrijpen we waarom het little India heet, de straat is helemaal vol met Indiase mannen, geen vrouw te bekennen dus Laura trekt veel bekijks.
Onze laatste dag in Singapore spreken we 's avonds af met Henry en zijn toekomstige vrouw Eileen.
We gaan samen uit eten en maken een wandeling door Marina Bay. We maken eerst een aantal foto's van de prachtig verlichte gebouwen. Daarna lopen we door Marina Bay Sands naar de water/laser/lichtshow aan het water. Ook Henry en Eileen zien de show voor het eerst. We verwachten er niet zo veel van, maar de show is echt de moeite waard. Als we later in de metro afscheid moeten nemen van dit stel doen we dit op z’n Nederlands met drie zoenen. Dit waren ze niet gewend en de rest van de passagiers in de metro ook niet. Maar het was een goede voorbereiding op hun (huwelijks)reis naar Nederland begin april ;) De volgende dag fietsen we vanuit Singapore Maleisië in.
Maleisië
Inmiddels zijn we alweer een tijdje in Maleisië. Met wat geluk hebben we van Cheow, een hele aardige man uit Bahau een auto met airco te leen gekregen! Gezien het drukke verkeer en de hoge temperatuur/vochtigheid in Maleisië zijn we hier erg blij mee! De fietsen en kampeerspullen hebben we opgeslagen in Kuala Lumpur bij Peter die we via Warmshowers hebben leren kennen. Peter is van plan om op z’n 55ste fietsend de wereld te gaan ontdekken!
Op 9 September hebben we Cees en Meta opgehaald en zijn we Maleisië aan het verkennen.
Voor West Maleisie staat het volgende op het programma:
- het eiland Pangkor
- Cameron Highlands
- Taman negara national park
- Pulau Perhetian besar
Op moment van schrijven zijn we op het mooie eiland Pulau Perhetian besar.
Op 22 September vliegen we van Kuala lumpur naar Kuching en gaan we Borneo verkennen.
Na een paar fantastische dagen in Singapore zijn we weer on the road en hebben het gedeelte wat op de rechter kaart staat inmiddels gefietst. We zullen de oostkust van Maleisië fietsen tot iets onder Kuantan, daarna linksaf langs een rivier richting Kuala lumpur. In Kuala lumpur gaan de fietsen tijdelijk in opslag en zullen we samen met Cees en Meta(Cyril's ouders) Maleisië en Borneo verder gaan ontdekken.
Binnenkort zullen we ons 'verhaaltje' en de foto's over Singapore plaatsen.
Hier alvast de video's van een fantastische lasershow die we de laatste avond in Singapore zagen:
Deel 1:
Op 3 juli zijn we vanuit Cairns met Jetstar naar Denpasar Bali gevlogen. Na een korte vlucht van 3 uur (met een tussenstop van 5 uur in darwin :S) kwamen we aan op het vliegveld. Het duurt even voordat we het vliegveld kunnen verlaten. Voor de visum moeten we 'even' pinnen. Waarom komt er maar 1 miljoen (=80 euro) uit? En bij het ophalen van de bagage moet je de helpende (voor geld natuurlijk) Indonesiers van je af slaan. Maar uiteindelijk staan we buiten, de lucht voelt warm en vochtig. Een heel verschil met Australië! De eerste nacht slapen we in een wat duurdere accommodatie die we op internet geboekt hebben. Deze accommodatie kost ons 24 euro, later blijkt dat wij ter plaatse ook accommodaties kunnen regelen voor 8 euro (inclusief ontbijt!). Voor dat geld heb je geen warme douche en airco, wel een plafon ventilator. Na een goede nachtrust duiken we de volgende morgen het drukke verkeer van Kuta in. Het fietsen gaat goed, maar het is ontzettend druk en er zijn geen verkeersregels. Iedereen rijdt door elkaar heen, overal scooters en auto's, maar op de één of andere manier gaat het allemaal goed. Onze eerste indruk van Bali is goed; heerlijk weer, lekker eten (lekker goedkoop ook!) en vriendelijke mensen. (ook al willen de meesten je graag iets verkopen). We besluiten eerst een paar dagen in Legian te blijven om te acclimatiseren en om uit te zoeken wat we willen doen in Bali. We ontmoeten een aantal locals via de website couchsurf.org en spreken daar een aantal keer mee af om te eten en stappen.
Uitgaan Skygarden met Senddi en Hera
Het is erg leuk om van locals zelf te horen wat de leuke plekjes in Bali zijn en te praten over hun dagelijks leven. Op 12 juli stappen we op de fiets naar Sanur. Daar eten we 's avonds op de nightmarket met Senddi en Hera die we via couchsurf ontmoet hebben. Na Sanur fietsen we door naar Padangbai waar we 's avonds proberen af te dingen op de fastboat naar de Gili's. We krijgen ruim een derde van de prijs af. De volgende dag reizen we met een grote speedboot (met de fietsen op het dak) naar Gili Air. Dit eiland blijkt echt een paradijs te zijn! Prachtig blauw water, witte stranden van koraal, heerlijk weer en fantastische strandtentjes.
Gili Air
Na wat zoeken vinden we een niet te dure accommodatie (Gusang Indah 200.000rp/16 euro per nacht) met heerlijke hutjes aan het strand om te eten. Zoals bij haast alle accomodatie's op Bali is ontbijt inclusief, meestal koffie/thee met een bananen pannenkoek maar vaak kan er ook voor toast met gebakken ei of een bananen tosti worden gekozen. Voor onze accommodatie ligt Han's reef waar prima is te snorkelen of te duiken. Ons primaire doel op Gili Air is het behalen van onze PADI, dus zoeken we dezelfde avond naar een goede duikschool. Het duiken bevalt ons goed, het is fantastisch om te zien hoe het er onder water uitziet en door het water te zweven.
Duiken op Gili Air
Na wat studeren en 4 mooie duiken hebben we in 4 dagen onze PADI gehaald en besluiten we om het een paar dagen lekker rustig aan te doen. We besteden onze tijd aan snorkelen en lekker eten als verse vis welke in de vele strandtentjes volop is te verkrijgen. Voor het snorkelen hoeven we vanaf onze accommodatie maar 50 meter te zwemmen. We zien vele prachtige vissen in allerlei kleuren en af en toe zelfs een schildpad, dit voelt echt als vakantie. De laatste dag op Gili Air maken we een fundive. Dit blijkt echt de beste duik te zijn tot nu toe. We zien haaien, schildpadden, pijlstaartroggen en bumphead parrotvissen.
Onderwaterleven: Haai, Bumphead parrotfishes en een Pijlstaartrog
De laatste avond is er een fullmoonparty in de Spacebar, daar nemen we dan ook een kijkje. Langs de wand zijn grote fluoriserende schilderijen opgehangen, speciaal voor degene die magic muschrooms gegeten hebben(wij niet!), die bieden ze echt overal aan.
De volgende dag nemen we de boot naar Padangbai. Aangezien we onze visa nog moeten verlengen besluiten we een scooter te huren. 's Ochtends sjezen we zo'n 90km tussen de langzame trucks door naar de immigratie bij Denpasar om onze visa aan te vragen, terug nemen we de touristische route door de bergen. Twee dagen later rijden we weer terug om de visa te betalen. Vervolgens fietsen we naar Tirta Ganga, de watertuinen en huren we voor de 3e keer een scooter, dit keer om onze visa op te halen.
Tirta Gangga
We kregen van de aardige verhuurder het advies om langs het plaatsje Sidemen te rijden wat een erg mooi gebied is. Na een lange dag rijden komen we op de terugweg door dit mooie plaatsje waar we nog even mooi van de zonsondergang kunnen genieten.
Zonsondergang Sidemen
Het wordt al snel donker en de weg gaat steeds meer kronkelen en wordt slechter. Op een gegeven moment houdt het asfalt plotseling op en zit er een enorm gat in de weg. Cyril probeert te remmen maar dat is al te laat, we liggen al op de grond. De achterrem hendel voelde vanaf het begin al iets los en is waarschijnlijk tijdens het remmen losgeschoten. We hebben beiden behoorlijk veel pijn (vooral Cyril) en voorbijgangers helpen ons de scooter overeind te zetten en vertellen ons dat de enige dokter in de wijde omtrek op 1 km afstand zit. Gelukkig kunnen we daar op dit tijdstip nog terecht en worden onze wonden verzorgd. Vooral Cyril zit helemaal onder de schaafwonden. De dokter neemt contact op met de eigenaar van de scooter. Hij wil ons wel komen ophalen en een half uur later zitten wij allebei achterop de scooter. We voelden ons behoorlijk schuldig aangezien de scooter van zijn vrouw was en bieden aan alle kosten te vergoeden. In de accommodatie worden onze wonden nogmaals verzorgd door de vrouw van de eigenaar die in een ziekenhuis werkt en wordt er eten voor ons besteld. De dagen daarop doen we rustig aan en komen alleen de accommodatie uit om te eten in het nabij gelegen restaurantje. Er wordt goed voor ons gezorgd; we krijgen elke dag een emmer warm water om de wonden te wassen en we eten een aantal keer bij de eigenaar thuis. Als we weer redelijk hersteld zijn maken we een lange wandeling met een gids door de nabij gelegen rijstvelden, krijgen uitleg over allerlei fruitbomen en bezichtigen lokale ambachten als beeldhouden en het smeden van messen/gereedschap.
Beeldhouwen
De eerste fietsdag na het ongeluk doen we rustig aan. We fietsen naar Amed, dit is maar 25 km en bijna helemaal downhill, dit is een goed begin! In Amed vinden we een luxe accommodatie met een hemelbed en buitendouche voor een zeer lage prijs. In Amed kan je goed snorkelen, maar wij kunnen met onze wonden het water niet in. Dus fietsen we de volgende dag door richting Lovina.
Uitzicht bij Amed
In Lovina boeken we het duurste hotel ooit: Melka Excelsior, hier kan je in het zwembad voor een "kleine" vergoeding met dolfijnen zwemmen. Als we hier aankomen zit het zwemmen met dolfijnen eigenlijk al vol, maar als we opschieten kunnen we gelijk. Aangezien Cyril nog helemaal onder de wonden zit (we hadden overal pleisters op geplakt) mogen we in het bad met een rustige dolfijn. We mogen hem aaien en een kusje op zijn snuit geven. Na 20 minuten moeten we er weer uit, Laura mag dan nog even met de twee wildere dolfijnen zwemmen. Ze zwemmen over haar heen en onder haar door, ze wordt heen en weer geslingerd als een speelbal! Achteraf beseffen we dat de dolfijnen hier niet uit vrije wil zitten en voelen we ons heel schuldig dat we hier aan meegwerkt hebben. We raden het dan ook niemand aan, het is beter om met ze te gaan zwemmen in het wild zoals we gedaan hebben in Kaikoura, New Zealand.
Onze kamer blijkt recht tegenover het bad van de dolfijnenshow te zitten, we worden 's ochtends dan ook gewekt door het gekwetter van de dolfijnen. Na nog een dolfijnenshowtje bezichtigen we de rest van de kleine dierentuin met o.a. apen in een te kleine kooi en verlaten we met een slecht gevoel dit dure hotel om Charlotte en Maarten te ontmoeten in Lovina. Zij hebben twee weken met een groep door Java gereisd en hebben nog 1 week Bali in de planning. Het is ontzettend leuk om elkaar weer te zien, het is dan al zo lang geleden! We kunnen in hun kamer overnachten op onze luchtbedjes. Om 6 uur 's ochtends maken we een boottocht, we zien best veel dolfijnen (niet zoveel als in Kaikoura). Na het ontbijt nemen we afscheid van Maarten en Charlotte en fietsen we naar Banjar. Daar bezoeken we Air Panas (hot watersprings) en de Brahmavihara-Amara tempel, een prachtige Boeddhistische tempel.
Brahmavihara-Amara tempel
Daarna fietsen we de bergen in naar Pupuan. Vanuit Pupuan fietsen we de volgende dag naar Legian. Onderweg stoppen we in Blimbing, we zien daar wat wilde aapjes(met een kleintje), eten een hapje en drinken een kopje thee bij een Nederlands/Duits echtpaar dat naar Blimbing geëmigreerd is. Na 78 km komen we 's avonds aan in Legian en vieren we samen met Charlotte en Maarten de verjaardag van Cyril. De zes dagen met Charlotte en Maarten vliegen voorbij; we genieten van zonsondergangen, wakeboarden, snorkelen, mountainbiken, drinken koffie Luwak van de Civetkat, bezoeken turtle island, maken een ritje op een olifant, gaan parasailen en een avondje stappen in de Skybar (waar vrouwen op zondag gratis drinken tussen 22.00 en 0.00 uur). Tussen de activiteiten door hebben we bij een winkel die tassen voor surfboards maakt 2 tassen voor onze fietsen besteld zodat we ze straks gemakkelijk het vliegtuig in krijgen.
Turtle Island
Uitzicht op rijstvelden bij Kintamani
Nadat we afscheid hebben genomen van Charlotte en Maarten stappen wij weer op de fiets naar Ubud. Op 18 augustus vindt er een crematie plaats van de Royal family. Dit komt maar weinig voor, de laatste was in 2008 dus we hebben erg veel geluk om dit mee te maken! We arriveren op de 17e in Ubud en eten 's avonds met een groep couchsurfers. We krijgen informatie over de crematie en weten daardoor precies waar we de volgende ochtend moeten zijn. We zitten al om 10.00 uur op de juiste plek waarvan we straks alles goed kunnen zien maar moeten nog tot 14.00 uur wachten tot de rouwstoet er aankomt bestaande uit een enorme (houten)stier en een erg hoge versierde toren met bovenin de kist met de overledene.
Royal cremation: De zoon van de overledene raakte bezetten(posessed) en klom op de Stier!
Royal cremation: Versierde toren met bovenin de overledene.
De beide gevaartes wegen nogal wat en worden elk door zo'n 50 man gedragen wat erg indrukwekkend is om te zien! De kist word via een stellage van bamboe naar beneden getild en in de stier gelegd. Het is erg indrukwekkend als het vuur langzaam de stier verwoest.
Het was een indrukwekkend spektakel maar op het moment dat er asdeeltjes door de lucht vlogen vonden we het wel genoeg en zijn we weer terug naar ons hotel gegaan.
De laatste dagen willen we doorbrengen in en rondom Ubud. We zijn van plan om verschillende fietstochtjes te maken in de omgeving. Op 26 augustus vliegen we naar Singapore waar we een aantal dagen willen verblijven. We zijn van plan om naar Kuala Lumpur te fietsen. Daar gaan we een maand rondtrekken met Cees en Meta. Ook de volgende bestemming staat al in de planning: Sulawesi. Daar willen we na Maleisië rond gaan fietsen en misschien een bezoek brengen aan het eiland Flores en/of Komodo. Na Sulawesi vliegen we terug naar Kuala Lumpur en gaan vanuit daar waarschijnlijk per fiets richting Thailand. We hebben voorlopig dus weer genoeg op de planning staan!
We nemen de nachttrein naar Bangkok, het zuiden van Thailand willen we in maart bekijken. Als het in Noord Thailand, Laos, Vietnam en Cambodja te warm is schijnt dat je het in Zuid-Thailand nog het beste uit kan houden. En een bezoek aan de eilanden lijkt ons in maart wel een mooie afsluiter van onze reis. Aangekomen in Bangkok is het een beetje zoeken, de stad is zo groot. Aangezien we allebei niet lekker zijn nemen we het eerste hotel dat we tegenkomen. Het cadeautje dat we uit Sulawesi meegekregen hebben, naast een aantal mooie Sarongs, is voor Cyril een aantal ontstoken wondjes aan z’n onderbeen en voor Laura aanhoudende darmproblemen. In Bangkok verergeren de onstekingen bij Cyril, de huid om de wondjes wordt rood en z’n enkel wordt dikker, wondroos is het. Rust nemen en aan de antibiotica is de remedie dus doen we de eerste dagen rustig aan en slapen we ook overdag veel.
Het hotel is ruim boven ons budget, maar het ontbijt is verrukkelijk. Zelfgemaakte yoghurt met muesli, vers fruit, scharreleieren en bruin brood! Na twee dagen verhuizen we naar een goedkoper hotel dat een zwembad heeft en twee dagen later uiteindelijk naar een hotel dat in ons budget past. We hadden de luxe waarschijnlijk even nodig. Net als westers en gezond voedsel, we hebben in Sulawesi twee maanden lang voornamelijk nasi goreng en mie goreng gegeten en het komt onze neus uit. We voelen ons ook aardig verzwakt door het gebrek aan groente. Gelukkig is er in Bangkok meer dan genoeg keuze en zijn er op elke straathoek heerlijke vruchtensapjes te koop. Als we weer redelijk opgeknapt zijn maken we een paar fietstochten door de stad en bezoeken we de Wat Suthat en de Wat Pho. We genieten van het bezoek aan de tempels, de sfeer die daar hangt is zo goed! De Wat Pho is erg spectaculair, het is de oudste en grootste tempel van Bangkok met als hoogtepunt een liggende Boeddha van 46 meter lang.
Het is 75 km naar Ayutthaya en we vinden een fijne route langs het kanaal, ver weg van de snelweg. Onderweg zien we dat de weg op veel plekken overstroomd is geweest, maar het water is wel weer weggetrokken. We overnachten in het Baan Suan Guesthouse, wat ons erg goed bevalt. Goede sfeer, nette kamers en goede bedden! De volgende dag bezoeken we wat tempels in Ayutthaya; de Wat Phra Si Sanphet en de Wat Pra Mahathat. We hebben erg veel mazzel want alle tempels zijn die dag gratis te bezoeken! Dat scheelt tocht weer aardig wat Bath! Helaas moeten we ’s avonds al weer afscheid nemen van Frank en Martje. Het was erg gezellig om eens samen te fietsen en met ‘lotgenoten’ over het reizen per fiets te praten. 
